De reis die gaat naar..
Door: Roel Pijpers
26 September 2014 | Vietnam, Hanoi
De reis die gaat naar..
Na Venetiane ontvlucht te zijn voor de moordzuchtige Tuk Tuk chauffeur 'zo erg was het ook weer niet, ook al was het niet helemaal relax om die avond alleen over straat te lopen en er allemaal Tuk Tuks voorbij kwamen, uit onbewuste angsten voornamelijk op het begin toch wat meer rond gekeken en mezelf er toe aanzetten "de discipline" om elk moment te nemen zoals het is en me bewust te worden van de reactie patronen die het me teweeg brachten', dus de bus naar Hanoi Vietnam gepakt.
Geen idee waar ik eigenlijk heen ging, wat ik er ging doen en wat er überhaupt te doen was. Dacht dat Cho Chi Minh city de hoofdstad was van Vietnam en dat Hanoi een redelijk grote stad in het noorden van Vietnam was "blijkt Hanoi de hoofdstad van Vietnam te zijn met zo'n 6,5 miljoen inwoners". Eerst dus de busrit van bijna 24 uur, na rond 5 uur opgehaald te zijn bij het hotel en naar het busstation zijn gebracht rond half zeven s'avonds de bus naar Hanoi. Rond 2 uur s'nachts en vrijwel de hele rit regen te hebben gehad kwamen we bij de grens aan van Laos en Vietnam en daar hebben we gewacht tot de volgende 7 uur tot de grens overgang open zou gaan en de chauffeur waarschijnlijk de nodige uurtjes slaap kon pakken. De volgende morgen de nodige formaliteiten om de grensgang over te kunnen, voornamelijk veel wachten en de nodige 'vervelende' procedures zoals paspoort check en koffer scan. Vervolgens de mogelijkheid om geld te wisselen, maar geen zin om in een "kudde" Vietnamezen te gaan staan om Laos geld te wisselen voor Vietnam geld ter waarde van zo'n 10 dollar en tevens had ik. al wat Vietnamees geld. Van mij mogen die grenzen wereldwijd helemaal open en mag er 1 wereldwijde munt komen of misschien wel helemaal geen geld. Het zal waarschijnlijk een hoop 'ergernis', 'energie' en 'lijden' schelen.
Rond een uurtje of 8 zijn we weer onderweg en na een paar uurtjes toch wel behoefte aan een wc en niet echt zin om meteen naar voren te lopen om te vragen aan de chauffeur. Enkele minuten later stoppen we bij een tankstation en krijg ik precies wat ik 'wil'. Later kwam ik nog een Japans meisje tegen bij de lunch "die in Duitsland had gewoond en gewerkt" die in een andere bus zat en die waren niet gestopt. Na de lunch het laatste stuk van de rit en rond 6 uur s'avonds kwamen we aan in Hanoi. De "the hell of a journey" of de "journey of the hell" zoals de busrit genoemd wordt op internet viel voor mij gelukkig mee, dat kwam mede door dat er maar ongeveer 10 van de 40 plaatsen bezet waren en ik daardoor 2 plaatsen voor mezelf had en zo lekker de ruimte. Als de bus helemaal vol zou zitten en ik 1 redelijk krap 'sleeper' plaatsje had dan zou ik me best kunnen voorstellen dat een "hel van een reis" zou zijn. Na dus aangekomen in Hanoi een taxi gepakt en door de drukke avondspits een half uur ongeveer naar het hotel. Het verkeer daar is nog chaotischer als in Thailand, claxonneren met regelmaat of hun leven er van af hangt en "de motorbike krijgen ze zo lijkt het bij de geboorte er al bij" zoveel rijden er rond. Vervolgens ingecheckt in het hotel en de avond vrijwel niet van de hotel afgekomen. Het hotel dat ik had geboekt had ik geboekt omdat er een gym en zwembad is voor 30$ per nacht. Het hotel had de naam of beter gezegd de afkorting CWD wat staat voor 'the Centre of Women and Development'. De indruk die ik kreeg dat vrouwen hier voornamelijk 'etiketjes' geleerd kregen. Interessant om in bepaalde situatie te recht te komen, waarin (jongere) vrouwen hun (net) bijgeleerde etiketjes proberen te oefenen. Tevens in situatie terecht komen waarbij vrouwen met behoorlijke 'etiketjes' ik zelf onzeker werd. Zo ontwikkelen we elkaar verder omhoog van onder andere het bewustzijn. Teven is 'Ethics' de laatste en kortste stap in de 'Maya Kalender'.
De dag na aankomst vrijwel de hele dag op de hotel geweest. Het hotel lag een stukje buiten het centrum en de buurt was redelijk arm, voor Nederlandse begrippen misschien wel erg arm. Tevens kon ik ook wat uit rusten van de reis de dag ervoor. De volgende dag maar eens naar de gym dat 3$ of 5$ extra kostte. In de gym waren ze aan het schilderen, dus maar gaan zwemmen, lekker!
S'middags maar eens wandelingetje maken door het drukke verkeer en over de rustigere boulevard. Op een gegeven moment een drukke straat proberen over te steken 'eerst maar eens halverwege proberen te komen' toen dat gelukt stond ik dan halverwege op een soort middenstuk en kon ik vrijwel geen kant op. Zal nu toch moeten oversteken of terug gaan in ieder geval bij de kanten een stroom van verkeer dat claxonnerend alle kanten op gaat. Dan maar eens kijken hoe andere het doen, pff dat is niet zo goed idee 'die zijn misschien nog wel angstiger en onzekerder dan ik ben en lopen nog meer met de kudde mee'. Dan maar op eigen kracht en gevoel 'niet of zo min mogelijk kijken en denken wat er allemaal kan gebeuren' "pas voor pas, stap voor stap" boom ik was aan de overkant. Het groepje meisjes dat stond er nog en keken me half aan van hoe doet die gekke buitenlander dat 'terwijl ik tollend duizelig op me benen stond van de spanning die er nu uit kon, ff rustig aan proberen te hurken en geen adrenaline stoot door me lichaam te pompen zodat de spanning en de angsten eruit konden'. Vervolgens me weg vervolgd en op gegeven moment richting hotel door de drukte heen 'met het angst zweet op me rug en zo stijf als het gevoel "dat ik af en toe bijna achterover kieperde" en proberen om maar geen adrenaline stoot door me lichaam en zoveel mogelijk bewustzijn te krijgen van me reactiepatronen en wat er om heen gebeurt'. Sommigen keken me misschien wel aan van 'als dat maar goed gaat met hem'.. en het ging best goed.. in ieder geval liever zo en meer bewustzijn te ervaren. "Tenen omhoog en zoveel mogelijk bewust worden van de angsten die naar boven kwamen" bij het hotel aangekomen tollend zwetend, trillend en zwart voor de ogen bij de lift van de spanning die er uit kon. In ieder geval proberen zolang mogelijk rustig te blijven en de stress en daarna komende adrenaline stoot uit te stellen en zoveel mogelijk bewust te worden en daar bij behorende ademhaling te trainen.
Update:
Kwam vandaag dit bericht van iemand tegen op facebook die ik ongeveer een week geleden in een hostel in Venetian heb ontmoet. Luang Prabang is een plaats in Laos.
xxxx xxxx
10 uur geleden · Bewerkt
So got a tuk tuk last night in Luang Prabang, after a bit of debate about the cost he pulls a full on samurai sword out, swings it at my head taking a chunk out of the pole an inch next to me. Then holds the fucking thing to my throat, still got a scratch. Wtf.
Na Venetiane ontvlucht te zijn voor de moordzuchtige Tuk Tuk chauffeur 'zo erg was het ook weer niet, ook al was het niet helemaal relax om die avond alleen over straat te lopen en er allemaal Tuk Tuks voorbij kwamen, uit onbewuste angsten voornamelijk op het begin toch wat meer rond gekeken en mezelf er toe aanzetten "de discipline" om elk moment te nemen zoals het is en me bewust te worden van de reactie patronen die het me teweeg brachten', dus de bus naar Hanoi Vietnam gepakt.
Geen idee waar ik eigenlijk heen ging, wat ik er ging doen en wat er überhaupt te doen was. Dacht dat Cho Chi Minh city de hoofdstad was van Vietnam en dat Hanoi een redelijk grote stad in het noorden van Vietnam was "blijkt Hanoi de hoofdstad van Vietnam te zijn met zo'n 6,5 miljoen inwoners". Eerst dus de busrit van bijna 24 uur, na rond 5 uur opgehaald te zijn bij het hotel en naar het busstation zijn gebracht rond half zeven s'avonds de bus naar Hanoi. Rond 2 uur s'nachts en vrijwel de hele rit regen te hebben gehad kwamen we bij de grens aan van Laos en Vietnam en daar hebben we gewacht tot de volgende 7 uur tot de grens overgang open zou gaan en de chauffeur waarschijnlijk de nodige uurtjes slaap kon pakken. De volgende morgen de nodige formaliteiten om de grensgang over te kunnen, voornamelijk veel wachten en de nodige 'vervelende' procedures zoals paspoort check en koffer scan. Vervolgens de mogelijkheid om geld te wisselen, maar geen zin om in een "kudde" Vietnamezen te gaan staan om Laos geld te wisselen voor Vietnam geld ter waarde van zo'n 10 dollar en tevens had ik. al wat Vietnamees geld. Van mij mogen die grenzen wereldwijd helemaal open en mag er 1 wereldwijde munt komen of misschien wel helemaal geen geld. Het zal waarschijnlijk een hoop 'ergernis', 'energie' en 'lijden' schelen.
Rond een uurtje of 8 zijn we weer onderweg en na een paar uurtjes toch wel behoefte aan een wc en niet echt zin om meteen naar voren te lopen om te vragen aan de chauffeur. Enkele minuten later stoppen we bij een tankstation en krijg ik precies wat ik 'wil'. Later kwam ik nog een Japans meisje tegen bij de lunch "die in Duitsland had gewoond en gewerkt" die in een andere bus zat en die waren niet gestopt. Na de lunch het laatste stuk van de rit en rond 6 uur s'avonds kwamen we aan in Hanoi. De "the hell of a journey" of de "journey of the hell" zoals de busrit genoemd wordt op internet viel voor mij gelukkig mee, dat kwam mede door dat er maar ongeveer 10 van de 40 plaatsen bezet waren en ik daardoor 2 plaatsen voor mezelf had en zo lekker de ruimte. Als de bus helemaal vol zou zitten en ik 1 redelijk krap 'sleeper' plaatsje had dan zou ik me best kunnen voorstellen dat een "hel van een reis" zou zijn. Na dus aangekomen in Hanoi een taxi gepakt en door de drukke avondspits een half uur ongeveer naar het hotel. Het verkeer daar is nog chaotischer als in Thailand, claxonneren met regelmaat of hun leven er van af hangt en "de motorbike krijgen ze zo lijkt het bij de geboorte er al bij" zoveel rijden er rond. Vervolgens ingecheckt in het hotel en de avond vrijwel niet van de hotel afgekomen. Het hotel dat ik had geboekt had ik geboekt omdat er een gym en zwembad is voor 30$ per nacht. Het hotel had de naam of beter gezegd de afkorting CWD wat staat voor 'the Centre of Women and Development'. De indruk die ik kreeg dat vrouwen hier voornamelijk 'etiketjes' geleerd kregen. Interessant om in bepaalde situatie te recht te komen, waarin (jongere) vrouwen hun (net) bijgeleerde etiketjes proberen te oefenen. Tevens in situatie terecht komen waarbij vrouwen met behoorlijke 'etiketjes' ik zelf onzeker werd. Zo ontwikkelen we elkaar verder omhoog van onder andere het bewustzijn. Teven is 'Ethics' de laatste en kortste stap in de 'Maya Kalender'.
De dag na aankomst vrijwel de hele dag op de hotel geweest. Het hotel lag een stukje buiten het centrum en de buurt was redelijk arm, voor Nederlandse begrippen misschien wel erg arm. Tevens kon ik ook wat uit rusten van de reis de dag ervoor. De volgende dag maar eens naar de gym dat 3$ of 5$ extra kostte. In de gym waren ze aan het schilderen, dus maar gaan zwemmen, lekker!
S'middags maar eens wandelingetje maken door het drukke verkeer en over de rustigere boulevard. Op een gegeven moment een drukke straat proberen over te steken 'eerst maar eens halverwege proberen te komen' toen dat gelukt stond ik dan halverwege op een soort middenstuk en kon ik vrijwel geen kant op. Zal nu toch moeten oversteken of terug gaan in ieder geval bij de kanten een stroom van verkeer dat claxonnerend alle kanten op gaat. Dan maar eens kijken hoe andere het doen, pff dat is niet zo goed idee 'die zijn misschien nog wel angstiger en onzekerder dan ik ben en lopen nog meer met de kudde mee'. Dan maar op eigen kracht en gevoel 'niet of zo min mogelijk kijken en denken wat er allemaal kan gebeuren' "pas voor pas, stap voor stap" boom ik was aan de overkant. Het groepje meisjes dat stond er nog en keken me half aan van hoe doet die gekke buitenlander dat 'terwijl ik tollend duizelig op me benen stond van de spanning die er nu uit kon, ff rustig aan proberen te hurken en geen adrenaline stoot door me lichaam te pompen zodat de spanning en de angsten eruit konden'. Vervolgens me weg vervolgd en op gegeven moment richting hotel door de drukte heen 'met het angst zweet op me rug en zo stijf als het gevoel "dat ik af en toe bijna achterover kieperde" en proberen om maar geen adrenaline stoot door me lichaam en zoveel mogelijk bewustzijn te krijgen van me reactiepatronen en wat er om heen gebeurt'. Sommigen keken me misschien wel aan van 'als dat maar goed gaat met hem'.. en het ging best goed.. in ieder geval liever zo en meer bewustzijn te ervaren. "Tenen omhoog en zoveel mogelijk bewust worden van de angsten die naar boven kwamen" bij het hotel aangekomen tollend zwetend, trillend en zwart voor de ogen bij de lift van de spanning die er uit kon. In ieder geval proberen zolang mogelijk rustig te blijven en de stress en daarna komende adrenaline stoot uit te stellen en zoveel mogelijk bewust te worden en daar bij behorende ademhaling te trainen.
Update:
Kwam vandaag dit bericht van iemand tegen op facebook die ik ongeveer een week geleden in een hostel in Venetian heb ontmoet. Luang Prabang is een plaats in Laos.
xxxx xxxx
10 uur geleden · Bewerkt
So got a tuk tuk last night in Luang Prabang, after a bit of debate about the cost he pulls a full on samurai sword out, swings it at my head taking a chunk out of the pole an inch next to me. Then holds the fucking thing to my throat, still got a scratch. Wtf.
-
27 September 2014 - 11:38
Sander Leerink:
Hoi Roel leuk om te lezen dat je aan het reizen bent. En wat klinkt het toch bekend in de oren hoe je Hanoi beschrijft. Nergens hebben wij het verkeer zo krankzinnig gezien. Mocht je een keer zin hebben bezoek dan de oude gevangenis in Hanoi, daar kan je nog goed zien hoe propaganda werkt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
